نفوذ خواسته هایمان بر باورهایمان یک مسئله ی مشترک فهم و مشاهده است، اما ماهیت این نفوذ عموما اشتباه تصور می شود. فرض بر این است که توده ی عظیمی از اعتقادات ما از برخی زمینه های منطقی به دست می آید و این میل فقط یک نیروی مزاحم گاه به گاه است. دقیقا مقابل این (نظر) نزدیکتر به حقیقت خواهد بود: توده های عظیمی از باورهایی که در زندگی روزانه مان ما را تسخیر کرده اند ، صرفا دنباله روی تمایلمان است، که توسط شوک بی ادبانه ی واقعیات در اینجا و آنجا، در نقاط جداگانه، اصلاح شده اند. انسان اساسا یک رویاپرداز است، بیداری (منظور آگاهی از واقعیت ها) گاهی اوقات به صورت جزئی، در جهان خارج یک عنصر مزاحم است، که دوباره به سرعت با شادی از خواب رویاها، سپری میشود.
برتراند راسل، "رویاها و واقعیات"، مقالات اسکپتیکال.
ترجمه: حمید خسروانی
- ۱ نظر
- ۲۲ تیر ۹۷ ، ۱۳:۳۳
